سلمى :- مين معاكى يا امى ... بابا ... امير ؟
حسين :- لا انا حسين يا سلمى وابوكى وامك بس .
سلمى :- فين امير ... لما شاف وشى سبنى صح .
حسين :- لالالالا بس امير اتبرع ليكى بالدم وتعب شوبه و روح مع اهله .
سلمى :- يعنى امير مش سبنى يا حسين .
حسين :- هو يقدار يخسر انسانه زيك .
سلمى :- الحمد لله انا كنت خايفه اوى ... ماما هاتى الدبله بتعدى الممرضه قالت ان الدهب معاكى هاتى الدبله بس .
حسين :- انا روحت الدهب البيت عندى امك كانت خايفه يقع منها .
سلمى :- حسين بعد اذنك انا عايزه الدبله ممكن تجبها او تبعتها مع امير .
حسين :- امير مش هيقدار يجى غير بعد 10 ايام لما اتبرع بالدم تعب والدكتور كتب ليه على راحه 10 ايام .
تانى يوم يجى حسين معاه الدبله بس مش دهب حقيقى وتفرح بيها سلمى اوى ويلبسها حسين الدبله .
سلمى :- معلش يا حسين انا تعباك معايا ... بس اعمل اى لصحبك ده انا تعبانه يروح هو كمان بتعب ... طيب يكلمنى فون حتى ... هو لو جه انا اصلا مش هشوفه بس اسمع صوته حتى بالفون .
حسين :- امير جاى فى الطريق ليكى ... هو كلمنى وقالى انه هيجى ليكى .
ام سلمى :- وهو يجى ليه قوله مش يجى هنا .
سلمى :- ايوه اتصل بيه قوله مش يجى احسن يتعب تانى .
حسين :- حاضر يا سلمى هتصل بيه ... كنت عايزك شويه يا امى عايز اتكلم معاكى بره شويه ... وتخرج ام سلمى مع حسين ... يقولها فات من 10 ايام يومين بس والدكنور قال ان لازم مش تزعل عشان خلايا وشها تلم ... انا هاجى بعد شويه واتصرفى على انى امير .
ام سلمى :- ازى يابنى اكيد هتعرف.
حسين:- هى مش شايفه من الشاش الكتير العلى عينيها وامير صحبى واعرف اتكلم زيه كويس .
ام سلمى :- الصوت مش هو .
حسين هتصرف ادخلى انتى وقولى انى مشيت .
تدخل ام سلمى وبعد ساعه يجى حسين ومغير شويه فى الصوت.
حسين :- انا جيت يا نور عينى ... كنت هموت واطمن عليكى ... الدكتور قالى راحه 10 ايام وانا مش اقدار ابعد عنك .
سلمى :- المهم انك بخير يا امير ... بس مال صوتك.
امير :- خدو منى دم كتير تعبت واعندى ارهاق فى كل حاجه حتى فى صوتى .
سلمى :- فعلا صوتك باين عليه الارهاق .
ويفضل حسين معاها طول اليوم على انه امير
حسين :- لا انا حسين يا سلمى وابوكى وامك بس .
سلمى :- فين امير ... لما شاف وشى سبنى صح .
حسين :- لالالالا بس امير اتبرع ليكى بالدم وتعب شوبه و روح مع اهله .
سلمى :- يعنى امير مش سبنى يا حسين .
حسين :- هو يقدار يخسر انسانه زيك .
سلمى :- الحمد لله انا كنت خايفه اوى ... ماما هاتى الدبله بتعدى الممرضه قالت ان الدهب معاكى هاتى الدبله بس .
حسين :- انا روحت الدهب البيت عندى امك كانت خايفه يقع منها .
سلمى :- حسين بعد اذنك انا عايزه الدبله ممكن تجبها او تبعتها مع امير .
حسين :- امير مش هيقدار يجى غير بعد 10 ايام لما اتبرع بالدم تعب والدكتور كتب ليه على راحه 10 ايام .
تانى يوم يجى حسين معاه الدبله بس مش دهب حقيقى وتفرح بيها سلمى اوى ويلبسها حسين الدبله .
سلمى :- معلش يا حسين انا تعباك معايا ... بس اعمل اى لصحبك ده انا تعبانه يروح هو كمان بتعب ... طيب يكلمنى فون حتى ... هو لو جه انا اصلا مش هشوفه بس اسمع صوته حتى بالفون .
حسين :- امير جاى فى الطريق ليكى ... هو كلمنى وقالى انه هيجى ليكى .
ام سلمى :- وهو يجى ليه قوله مش يجى هنا .
سلمى :- ايوه اتصل بيه قوله مش يجى احسن يتعب تانى .
حسين :- حاضر يا سلمى هتصل بيه ... كنت عايزك شويه يا امى عايز اتكلم معاكى بره شويه ... وتخرج ام سلمى مع حسين ... يقولها فات من 10 ايام يومين بس والدكنور قال ان لازم مش تزعل عشان خلايا وشها تلم ... انا هاجى بعد شويه واتصرفى على انى امير .
ام سلمى :- ازى يابنى اكيد هتعرف.
حسين:- هى مش شايفه من الشاش الكتير العلى عينيها وامير صحبى واعرف اتكلم زيه كويس .
ام سلمى :- الصوت مش هو .
حسين هتصرف ادخلى انتى وقولى انى مشيت .
تدخل ام سلمى وبعد ساعه يجى حسين ومغير شويه فى الصوت.
حسين :- انا جيت يا نور عينى ... كنت هموت واطمن عليكى ... الدكتور قالى راحه 10 ايام وانا مش اقدار ابعد عنك .
سلمى :- المهم انك بخير يا امير ... بس مال صوتك.
امير :- خدو منى دم كتير تعبت واعندى ارهاق فى كل حاجه حتى فى صوتى .
سلمى :- فعلا صوتك باين عليه الارهاق .
ويفضل حسين معاها طول اليوم على انه امير
تابعون باقي القصة واضغط هنااااا👇👇👇👇
0 تعليقات